رأی وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی کشور شماره 819
پذیرش فرجام خواهی در فرض اسقاط حق تجدید نظر خواهی
در مواردی که یکی از طرفین در مهلت تجدیدنظر با اسقاط حق تجدیدنظر خواهی خود ، فرجام خواهی کرده است ، با توجه به اینکه حق تجدیدنظر خواهی مانند دیگر حقوق ، علی الاصول قابل اسقاط است و به ویژه با عنایت به اینکه اسقاط این حق ، با انتخاب حق فرجام خواهی و به منظور تسریع ، انجام شده است و منافاتی نیز با حقوق طرف دیگر دعوا ندارد ، بنابراین موضوع مشمول اطلاق صدر ماده 367 قانون آئین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 است و به فرجام خواهی مذکور در دیوان عالی کشور رسیدگی می شود و چون مورد از شمول ماده 333 این قانون خروج موضوعی دارد ، مفاد این ماده نمی تواند نافی آن باشد . بنا به مراتب ، رأی شعبه سوم دیوان عالی کشور که با این نظر انطباق دارد به اکثریت آراء ، صحیح و قانونی تشخیص داده می شود . این رأی طبق ماده 471 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 با اصلاحات و الحاقات بعدی ، در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور ، دادگاه ها و سایر مراجع ، اعم ازقضایی و غیر آن لازم الاتباع است .
هیأت عمومی دیوانعالی کشور