رأی وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی کشور شماره 815
عدم امکان تعیین مجازات تعزیری برای جنبه عمومی جرم ، با قسامه
با عنایت به تعریف “قسامه” در ماده 313 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و اینکه مطابق ماده 208 این قانون “حدود و تعزیرات با سوگند نفی یا اثبات نمی شود لکن قصاص ، دیه ، ارش و ضرر و زیان ناشی از جرایم ، مطابق مقررات این قانون با سوگند اثبات می گردد” و صراحت تبصره ماده 160 همین قانون مبنی بر اینکه قسامه “برای اثبات یا نفی قصاص و دیه معتبر است” و همچنین ، با توجه به اینکه مطابق ماده 456 قانون یاد شده ، در جنایت بر اعضا و منافع ، حق قصاص با قسامه ثابت نمی شود ، بنابراین ، “قسامه” دلیلی است که صرفا” برای اثبات حق خصوصی اشخاص در موارد منصوص معتبر دانسته شده (و نه به طور مطلق) و در نتیجه تعیین مجازات تعزیری برای جنبه عمومی جرم ، بر اساس آن ، فاقد وجاهت قانونی است . بنا به مراتب ، رأی شعبه هشتم دادگاه تجدیدنظر استان مرکزی تا حدی که با این نظر انطباق دارد ، به اکثریت قاطع آراء صحیح و قانونی تشخیص داده می شود . این رأی طبق ماده 471 قانون آئین دادرسی کیفری مصوب 1392 با اصلاحات و الحاقات بعدی ، در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور ، دادگاه ها و سایر مراجع اعم از قضایی و غیر آن لازم الاتباع است.
هیأت عمومی دیوان عالی کشور
در حال ثبت رای